Ogólnopolskie forum MISH

Stanisław Krawczyk

Temat pod dyskusję (wybaczcie skrótową formę, alem zmęczony): czy nie jest tak, że studiując (w szczególności kierunki filologiczne), wcale nie zwiększamy naszych kompetencji językowych czy komunikacyjnych, tylko przesuwamy się w stronę "intelektualnego krańca kontinuum komunikacyjnego"? Innymi słowy: im więcej studiuję, tym łatwiej mi się rozmawia z profesorem belwederskim, ale tym trudniej z panem Zdzichem spod budki z piwem. Są ludzie, którzy potrafią i z jednym, i z drugim (Jan Paweł II, ksiądz moderator z moich janikowskich rekolekcji oazowych, mój kolega studiujący ekonomię ;] ), ale czy oni się tego nauczyli na swoich studiach, czy może jednak całkiem gdzie indziej?

Jeszcze inaczej: czy to, że studiuję, nie sprawia, że zawęża się krąg ludzi, z którymi umiem sensownie rozmawiać? Jeśli tak, to czy to jest coś złego? Jeśli tak + tak, to jak sobie z tym radzić?

magnolia

też czasem się nad tym zastanawiałam, ale trochę w inny sposób, który może nie do końca tutaj pasuja, więc taka mała dygresja Wink

jestem osobą z prawie całkowitą głuchotą, noszę aparaty, ale mówię dobrze i nie mam większych kłopotów w kontaktach z innymi ludźmi, tak na co dzień, wada jednak ogranicza mnie w pewnym stopniu, np. nie "czuję" prawie w ogóle muzyki, nie odróżniam słów, wykonawców, gatunków, a to przecież ważne i częste tematy w rozmowach z równieśnikami. poza tym wiem, co to znaczy żyć w kompletnej ciszy (jak nie noszę aparatów), dlatego czuje się związana z oboma grupami: słyszącymi i niesłyszącymi (chodzi głównie nieużywających aparatów, o migających), ale do żadnej nie czuję się w 100% przynależna, do słyszących, z powodu tego, co powyżej napisałam, do niesłyszących z powodu tego, że myślą o wielu rzeczach na "niższym" poziomie, większość z nich nie ma wyższego wykształcenia, są bardzo praktyczni, nie bardzo da się z nimi rozmawiać o bardziej abstrakcyjnych sprawach, może nie od razu filozoficznych, ale często brak im bardziej ogólniejszego spojrzenia na rzeczywistość.
czasem czuję się "gorsza" od słyszących, natomiast "lepsza" od niesłyszących, niestety.
piszę o tym, poniewać czuję, że studia jeszcze bardziej mnie oddalają od osób niesłyszących; kiedyś myślałam o pracy nauczycielskiej z dziećmi niesłyszącymi, ale to jest coraz bardziej odległe, gdyż na studiach odkrywam zupełnie nowe i interesujące rzeczy, które na pewno nie przydadzą się w takiej pracy, poza tym mam wrażenie, że w takiej pracy mogę się "zdegradować", "ograniczyć się" w sensie intelektualnym. poza tym to, że studiuję, to jest dla mnie coś naturalnego, natomiast dla wielu niesłyszących to coś b.trudnego, nieosiągalnego lub zupełnie niepotrzebnego.
ale nie jest też tak, że nie wyobrażam sobie życia bez studiów; gdybym nie studiowała, zostałabym fryzjerką czy kwiaciarką. może nie miałabym dużo większej wiedzy, ale za to bym miała konktretne umiejętności i stały kontakt z ludźmi, "zwykłymi" ludźmi.
mam nadzieję, że nie pogubiliście się w mojej paplaninie i pozdrawiam wakacyjnie Smile

miłosz

wiesz, coś pewnie jest na rzeczy. Pamiętam, kiedyś byłem związany w wolontariacie z taką grupą osób niesłyszących. Część z nas zaczęła się nawet uczyć języka migowego, żeby móc z tymi ludźmi porozmawiać. Niestety okazało się, że trochę nie było wspólnych tematów - choć wydawało nam się, że z młodymi ludźmi będzie można nawiązać kontakt.
Nie wiem, jak to odczuwasz, ale nie sądzę, żebyś była w czymkolwiek "gorsza" od środowiska studentów. Moja babcia nosi aparat słuchowy więc zdaję sobie mniej więcej sprawę, że wielu rzeczy albo się nie da robić, albo bardzo trudno - np. percepcja muzyki. Wydaje mi się jednak, że nie powinnaś czuć żadnych kompleksów. Znam wielu ludzi słyszących, którzy nie mają szczątkowej nawet wyobraźni muzycznej i wcale się tym nie przejmują.
Być może słyszałaś też o Jarosławie Wajku - muzyku, który założył zespół razem z niesłyszącymi i pomógł im się zintegrować z środowiskami muzycznymi. Byłem kiedyś na ich koncercie i naprawdę bardzo mi się podobało, że osoby niesłyszące śpiewały odważnie. Wajk zrobił do tego dysonansową, jazzową aranżację i dla słuchaczy, choć był to chaos muzyczny, całość brzmiała bardzo intrygująco. Wajk robił to w ramach jakieś wspólnoty protestanckiej i wykonywał muzykę zaangażowaną religijnie. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, żeby na tej samej zasadzie wykonywać np. poezję śpiewaną.

Tomasz Ewertowski

magnolia

Michał Szymański

Najbardziej chyba zgadzam się z Tomkiem, świadomość konwencji jest kluczowa. Bo nie jest przecież tak, że piękna, literacka polszyczyzna jest w jakikolwiek sposób lepsza od "piwnego" slangu, wszystko zależy od sytuacji. Pochlebiam sobie, że dość łatwo dostosowuję się do sposobu mówienia rozmówcy - chyba że rozmówca mnie intelektualnie przerasta, ale w dół jakoś nie mam z tym problemów i nie sądzę, by w trakcie studiów się jakieś pojawiły. Chociaż mogę się mylić. Tak naprawdę wszystko jest kwestią wejścia w jakąś rolę, może społeczną, chociaz nie jestem przekonany. Pasowałoby mi tu Gombrowiczowskie pojęcie formy, ale lubię go nadużywać więc się nie sugerujcie.
I czy nie jest trochę tak, że pomiędzy Profesorem i Panem Mietkiem istnieje podobna przepaść jak pomiędzy Czechem i Polakiem? Czy czasem nie macie wrażenia, że przydałby się po prostu tłumacz operujący obiema odmianami języka?

Stanisław Krawczyk

Stanisław Krawczyk

Tomasz Ewertowski

Stanisław Krawczyk

lowca

Od strony teoretycznej w kwestii komunikacji jezykowej jestem ignorantem ze hej, totez wypowiem sie od strony praktycznej: z pewnoscia studia w ten czy innym sposob rozwijaja, ale jesli wprowadzaja do naszego slownika gros terminow niezrozumialych dla przecietnego licealisty - czyt. dla nas przed ich poznaniem - to rownoczesnie swidomosc ze te terminy sa niezrozumiale. Wciaz potrafie przeklinac i przy entym piwie czy kieliszku - tudziez z braku laku plastikowym kubeczku Razz

- czegos mocniejszego, spozywanym w towarzystwie nieskorym to krytyki czystego rozumu, calego Kanta potrafie podsumowac dosadnym "k...", ha! zwiezlosc na jaka nie potrafilem sie zdobyc [chociaz tego ode mnie wymagano] przypisaniu jakiejs tam pracy Smile

Moje zdanie: jesli chcemy, to studia wcale nie musza zamykac ludzi w wezszym kregu (o ktorym pisal Stanislaw) potencjalnych rozmowcow. Majac na uwadze, iz tym razem kieruje me slowa do przeciez zacnego grona mishowcow zakoncze tak egzystencjalnie: warto sobie uswiadomic ze to tylko od naszego wyboru zalezy czy zamkniemy sie w tej czy innej konwencji.

PS uwaga Tomasza o "<definicji> człowieka kulturalnego: cżłowiek, który zna wiele konwencji zachowań i umiejętnie się nimi posługuje" dotyka sedna sprawy w mojej skromnej opinii - i skoro czlowiek wyksztalcony uwaza sie za "bardziej kulturalnego", a potrafi porozmawiac o przyziemnych sprawach pod budka z piwem, to znaczy ze po drodze albo za bardzo zadarl mu sie nos, albo w swej edukacji pominal wazny rozdzial.

Stanisław Krawczyk

Zgadzam się, że wiele zależy od naszych wyborów. Ale pytanie brzmi: czy studia pomagają dokonywać wyborów "propankomunikacyjnych" (przepraszam za tego potworka językowego -- chodzi o "wybory zwiększające [pro-] szanse porozumienia się ze wszystkimi [-pan-]), czy raczej przeszkadzają?

(oczywiście samo pojęcie studiów jest też bardzo szerokie, są studia i studia -- ale dokładna operacjonalizacja tego pojęcia, tj. wyrażenie go w sposób umożliwiający intersubiektywne badania empiryczne, nastąpi dopiero wtedy, kiedy dostanę na to jakiś grant Wink

).

lowca

hmm polslowkami juz na to odpowedzialem: to zalezy od tego jak pokierujesz swoja edukacja na tychze studiach

Stanisław Krawczyk

lowca

wybor przedmiotu to nie to samo co edukowanie sie Smile

, uprzedzajac ew. przyszle pytanie - nie tylko "o czym sie uczysz" ale i "jak sie uczysz" sadze ze jest tutaj wazne Smile