Ogólnopolskie forum MISH

magnolia

może dla niektórych to trochę banalne pytanie, ale jednak chciałam je zadać Smile

chodzi mnie nie tyle o sam MISH, ale bardziej o to, co chcieliście/chcecie robić w jego ramach, czy coś Was pozytywnie/negatywnie zaskoczyło, nie żałujecie takiego wyboru (wiem, to pytanie też pewnie jest trochę głupie Wink

), co planujecie robić po studiach, czy te studia bardzo Was zmieniły itp.

?!

nie żałuję wyboru MISHu - żałowałabym gdybym wybrała tylko socjologię lub tylko politologię. (choć zdarzają się momenty kiedy zastanawiam się czy nie lepiej było wybrać studia na jakimś ścisłym kierunku). Nie czuję żeby studia bardzo mnie zmieniły (choć po 5 latach może to wyglądać inaczej).
Moje plany po studiach nie są jeszcze sprecyzowane - może dziennikarstwo a może kariera w korporacji? Smile

Żółw

Najlepsze jest pierwsze pół roku - wtedy wszystko jest nowe, inne, ciekawe. Pamiętam swoją fascynację miastem, trybem zajęć, przedmiotami, wykładowcami, ciekawymi ludźmi, sposobem myślenia, wolnością wreszcie. To przeżywa prawie każdy - jak słyszę z rozmów. Wszystko jest nieco inne niż wcześniej. Pamiętam też moją antyfascynację koniecznością samodzielnego układania planu zajęć (zajęło mi to cały październik!), utrzymania się na swoim i użerania z biurokracją. Myślę, że przez pierwsze pół roku człowiek uczy się 1/3 tego co przez całe studia. Kiedy zaczynałem drugi rok, ludzie z pierwszego roku mówili mi, że na drugim roku są ludzie niewiarygodnie mądrzy i zadufani w sobie i w ogóle nie mają o czym z nimi rozmawiać (mówili to z podziwem, nie z pogardą). Zawsze mnie to dziwiło (może jestem trochę zadufany w sobie ale na pewno nie mądry ;P ). Sądzę, że jest to kwestia słownictwa, pewnego sposobu myślenia i prowadzenia dyskursu jaki nabywa się na studiach. Bo jeśli wiedza jest ta sama, to myśleć można o niej zupełnie różnie.

To pierwszy semestr. Potem przychodzi kryzys. Znam masę osób, które rzuciły studia po pierwszym roku (na MISHu kojarze, że zrobiło tak 5 na 60 osób!). Po trzecim roku przychodzi następny kryzys (dobrze, że teraz są już licencjaty Smile

Dużo osób zmienia albo bierze drugi kierunek. To jedna z nielicznych zalet MISH, ze można po pierwszym roku zmienić zainteresowania o 180 stopni.

Co do samego MISHa - przez wielu nielubiany jestem za to, że często i głośno go krytykuję. Bardzo zawiodłem się na tych studiach, i to już na piewszym roku. Poszedłem na nie, ponieważ nie wiedziałem co chciałbym w życiu robić i chciałem spróbować wszystkiego. Okazało się, że te studia tego absolutnie nie umożliwiają! Ogromna ilość restrykcji sprawia, że nie można ułożyć samodzielnego planu studiów. Dlaczego?
1) z czegoś trzeba napisać magisterkę (a od przyszłego roku licencjat). Zatem z tego kierunku trzeba zrealizować wszystkie przedmioty kanoniczne (czyli jakieś 70% punktów). To zapełniamy dodatkowymi kursami. To tak jak bym studiował na zwykłym kierunku i prawie tak jak na dwóch (jeśli piszę 2 magisterki)
2) Trzeba pamiętać, że studenci "zwykłych" kierunków też mogą prać sobie dodatkowe kursy z różnych wydziałów. różnica jest taka, że ja MUSZĘ.
3) Obowiązkowe przedmioty MISHowe - łacina i logika, oraz praca roczna. Dla jednych fajne, dla innych nie, ale zrobić trzeba. Ergo - mniej czasu na własne zainteresowania.

Ogólnie bardzo zawiodłem się na zinstytucjonalizowanym trybie studiowania i robie wszystko, co się da, żeby go sobie zindywidualizować, a MISH z pewnością nie jest do tego dobrym środkiem. Rozmawiałem z wieloma osobami, które tak jak ja chciały iść na MISH bo nie wiedzialy co ze sobą począć i żadna nie była w pełni zadowolona. Natomiast osoby, które dobrze wiedzą co chciałyby studiować i idą na MISH dla prestiżu na ogół są zadowolone.

?!

Żółw

Oszfak!
Zamiast odpowiedzieć na Twojego posta, przeedytowałem go.
Przepraszam!
Takie są skutki dawania idiotom uprawnień administratora... :/

miłosz

studia międzywydziałowe mają swoje dobre i złe strony. Myślę, że dużo zależy tez od kierunków, które w ramach mishu sie realizuje. Najlepsze są przedmioty teoretyczno-abstrakcyjne: filozofia, socjologia. Nieźle idzie tez pewnie z literaturami i polonistyką (choć ogrom czytanych lektur może paraliżować), najtrudniej jest studiować na mishu filologię - niestety to bardzo pracochłonne.

Do głównych zalet MISHu zaliczyłbym:
1. możliwość tutorialu - wiem, że gdybym nie był MISHowcem to mój tutor nie przeznaczałby dla mnie tyle swojego czasu
2. uprzywilejowana pozycja na uczelni - przy zdawaniu egzaminu, zaliczeniu ćwiczeń, wszelkich rozmowach kwalifikacyjnych ma się już na starcie duzo lepszą pozycję
3. uprzywilejowana pozycja na zewnątrz - mamy atuty przy składaniu wniosków o różnego rodzaju stypendia, przy rozmowie kwalifikacyjnej w pracy związanej z uniwersytetem albo kulturą
4. zdecydowanie łatwiej wyjechać na stypendium zagraniczne - z tytułu że ma się już zagwarantowany indywidualny tryb studiów i że mishowcy są faworyzowani przy wnioskach (nie mówiąc o tym, że można sobie wybrać czy składasz podanie na mishu, czy na którymś z kierunków które studiujesz)
5. stosunkowo sprawnie działający sekretariat (jest to oczywiście względne - bo wiele spraw woła o pomstę do nieba, ale na tle innych sekretariatów: vide: polonistyka stoimy naprawdę nieźle)
6. obowiązek pisania pracy rocznej (tak, tak paradoksalnie uważam to za ogromną zaletę, bo przy solidnej współpracy z tutorem ma się murowaną publikację rocznie na naprawdę wysokim poziomie - pod warunkiem, że rzeczywiście jest to praca ROCZNA i przygotowuje się ja przez cały ROK)

Główne wady:
1. na UJ wadą jest to że nasz dyrektor właściwie nic nie robi, choć mógłby zrobić dla nas dużo
2. nie zawsze i nie wszyscy wiedzą co to jest MISH i stąd wynikają problemy, jeśli ktoś szuka pracy zupełnie nie związanej z humanistyką - traktują nas jako jakieś studia zaoczne, eksternistyczne, drugiej kategorii albo coś takiego...
3. trudności organizacyjne - po prostu jak się sam/ sama nie dowiesz co gdzie i kiedy to nikt Ci nie powie bo nie ma się ani stałej grupy, ani stałego kierunku... Po prostu wymaga to bardzo dobrej organizacji - trzeba mieć wszystko zapięte na ostatni guzik
4. problem z wakacjami - co roku coś zostaje na wrzesień, bo nie da się zdać 10 egzaminów w 10 dni sesji plus oczywiście wykańczanie pracy rocznej
5. problem z dwoma kierunkami - teoretycznie powinno być łatwiej, ale nie wszystkie instytuty pomagają i jak zrobią wymagające minima to wychodzi tak samo, jakby mieć dwa osobne indeksy...

ogólnie uważam ze te studia są naprawdę rozwijające, ale nie oszukujmy się - wymagają dobrej organizacji i trochę wysiłku. Trzeba też mieć w sobie dużo ciekawości innych nauk i dziedzin, żeby potem nie zarzekać na logikę, łacinę, czy inne obowiązkowe zajęcia.

magnolia

widzę, że mamy podobne odczucia, zgadzam się z wieloma (ale nie wszystkimi) uwagami. teraz chciałabym dodać od siebie, ale zaznaczam, w Toruniu może trochę być inaczej niż gdzie indziej. poza tym jestem (prawie) dopiero na drugim roku, choć jak Artur (Żółw) napisał, że większości rzeczy nt. studiowania uczy się na pierwszym roku. coś w tym jest, ponieważ faktycznie w pierwszym semestrze rozglądałam się po różnych kierunkach, nie mając jeszcze sprecyzowanych plaów itp, w drugim już byłam bardziej pewna, oswojona, przyzwyczajona, czego się spodziewać, a czego nie. być może stąd bierze się rodżwięk między I rokiem a II? nie zdziwiłabym się, gdyby się okazało, że to I rok najbardziej mnie zmienił ze wszystkich lat studiów, co w pewnym sensie jest oczywiste, ale też nie do końca Smile

.

tak samo ma Artur rację nt. kryzysów, choć czasem może mają dobry efekt. np.koleżanka zrezygnowała z MISHu i w ogóle studiowania na UMK, bo jednak chce skupić się tylko na jednym kierunku, który może studiować u siebie. podobnie inny kolega chce zrezygnować z MISHU UW na rzecz prawa na tym samym uniwerku, ale na razie ma z tym problemy, nie chcą go puścić, nie wiem dlaczego.

zaskoczyło mnie przede wszystkim, że nas na roku jest tylko 16 (limit miejsc wynosił 25 osób, składało trochę ponad 100), sądziłam, że na takie studia to się walą ludzie drzwiami i oknami Smile

przynajmniej takie wrażenie odniosłam przy rekrutacji na UW. ale z drugiej strony myślałam, że będzie fajniej, szybciej się zintegrujemy itp. jednak to chyba nie jest możliwe w pełni na MISHu, bo kilka osób nadal nie znam zbyt dobrze, po prostu ich interesują inne rzeczy niż mnie, nie mamy okazji się spotkać, choćby w przelocie i pogadać. nie ma żadnych wspólnych zajęć tylko dla mishowców (tylko informatyka i bhp Wink

) widzę, że to dla Was byłby raczej plus, ale ja nie jestem tego pewna, zależy jeszcze jakie przedmioty miałyby być obowiązkowe dla mishowców, bo logice to ja dziękuję Wink

.

w porównaniu z innymi MISHami UMK ma dość ubogą ofertę kierunków, które można ukończyć w ramach MISHu, np. bardzo mi brakuje psychologii, której co prawda w ogóle nie ma w Toruniu, czy kulturoznawstwa. jednak ma to swój plus w tym, że szybciej się zdecydowałam, na czym najwięcej się skupić, na konkretnych kierunkach. zdaję sobie sprawę, że istota MISHu polega na szeroko rozumianej interdyscyplianrności, jednak jakieś minimum wymagań formalnych musi być.

może z tym jest różnie gdzie indziej, ale tutaj w zasadzie niewiele MISH różni się od studiowania równolegle dwóch czy więcej kierunków. co prawda plan jest dużo bardziej elastyczny, wiele przedmiotów można dostosować pod siebie, ale zbyt wiele też nie można kombinować Wink

w zasadzie wybrałam MISH, ponieważ wiedziałam, że chciałabym coś jeszcze studiować oprócz socjologii, nie wiedziałam jednak co i nie zależało mi na jednym konkretnym kierunku, ale na ciekawych przedmiotach z różnych kierunków, które uzupełniłyby socjologię. i w tym przypadku MISH sprawdził się, oczywiście na swoją miarę, np. na UW miałabym dużo większy wybór zajęć.

lowca

to ja z kolei podziele sie opinia bardzo pozytywna:

chociaz rowniez nie wiedzialem do konca co chce ze soba robic na mishu - doslownie trafilem tutaj z przypadku, bo cale liceum myslalem o sobie jak o przyszlym snobistycznym prawniku (a co! Razz

), to jednak bardzo sobie mish cenie. zapewne wynika to z chorej wprost ciekawosci - mialem zamiar robic psychologie, pouczyc sie jezykow - ot "wykorzystac" te studia - skonczylem ten rok realizujac minima psychologii i w sporym stopniu filozofii i religioznawstwa (to dlatego ze nigdy nie umialem ukladac planow zajec i z czegos rezygnowac Razz

). W przyszlym roku tez sobie poszalaje, bo juz sam fakt ze moge wziac sobie na innych instytutach wiecej niz 30 pktow powoduje ze ciesze sie jak dziecko przegladajac programy dzialajacych w ramach mishu jednostek i myslac sobie ze moge pojsc na to, to, to i jeszcze to Smile

Gdybym robil tylko jeden konkretny kierunek (nawet jako drugi - obok prawa) to nie mialbym zapewne zadnego kontaktu z taka iloscia instytutow.

Minima troche denerwuja - ale dzieki mishowi moge do nich podejsc elastycznie, ot rozlozyc inaczej np. niz robia to studenci danego kierunku. Zreszta nawet taka ponoc strasznie czasochlonna psychologia w gruncie rzeczy = 9 przedmiotow na rok, a to nie jest duzo... (do tego dochodza rozne "roszady" - spoleczna przepisze sie tu, wstep do filozofii tam i da sie zyc!).

Ujotowe lacina i logika - lacina bylaby do przebolenia, gdyby nie pani Ś.to fakt, ale naprawde można zacisnac zeby... Logika z kolei byla tak prowadzona zeby ewidentnie nas nie skrzywdzic, najprostszy krotko mowiac jak dla mnie przedmiot. I do tego umozliwia poznanie ludzi z roku.

Sekretariat mishowy = zero kolejek, nawet sympatyczna "obsluga", indywidualne podejscie - informacje na maila, duza wyrozumialosc w stosunku do studentow... czyli jest znosnie, a w porownaniu do prawniczego, to je mistrzostwo swiata Smile

Najwiekszy plus - to kontakt z "naukowym" polswiatkiem, mishowcy moze sobie nie zdaja sprawy, ale studenci "rzemieslniczych" kierunkow to slowa takie jak "konferencja", a nawet "kolo naukowe" znaja tylko z posterow porozwieszanych na korytarzach. Profesorow widuja na wykladach i egzaminach itp Czy to dobrze czy zle - fakt jest faktem - student mishu juz na starcie postrzegany jest inaczej (w domysle lepiej) przez kadre...

Ja wiem ze caly czas patrze na studia przez pryzmat drugiego kierunku - na mish i prawo poszedlem jednoczesnie, zanim zdazylem sie skazic jednym - i po prostu moj rozwoj jako studenta ujotu moge kojarzyc w 90% z mishem, 10% z prawem - i juz. (a to drugie to centrum moich zainteresowan niby...)

Wady? mnostwo w gruncie rzeczy, ale raczej wynikajace z funkcjonowania ujotu jako takiego, no i nasz mish stoi w miejcu, Warszawa,Poznań... tam sie cos dzieje... ja naszej Pani Dyrektor nawet za dobrze nie kojarze (mishem rzadzi sekretariat Razz

).To nie sa paradoksalnie studia dla osob slabo pozbieranych, wolnoscia mozna sie zachlysnac, tu od poczatku radzisz sobie sam, a to wymaga sporej dyscypliny...

PS nie przejmujcie sie bredzeniem chorego optymisty Smile

Tomasz Ewertowski

Stanisław Krawczyk

Stanisław Krawczyk

Stanisław Krawczyk

Tomasz Ewertowski

miłosz

doświadczenie uczy mnie, że są trudniejsze i łatwiejsze studia, trudniejsze i łatwiejsze egzaminy. Na moich studiach piątka z egzaminu z ontologii, czy z hebrajskiego to powód do dumy, piątka z innych egzaminów (np. kursy monograficzne) czasami nic nie jest warta. Jeżeli macie niedosyt, zapisujcie się na najtrudniejsze kursy. Jeżeli na waszej filologii nie ma naprawdę trudnych kursów - zmieńcie instytut/wydział/uniwersytet w poszukiwaniu ambitniejszych rzeczy.

magnolia

widzę, że filologia polska (i nie tylko ona) wywołuje podobne wrażenia, u mnie także.
miałam na razie trzy egzaminy z historii literatury, z czego dwa ustnie i każdy był zupełnie inny. pierwszy pisemny oblałam (zresztą oblało 40 na 60 u jednego profesora), ponieważ ten prof. oczekiwał konktretnych treściwych informacji, a dużo osób lało wodę. jednakże ja oblałam z innego powodu, mianowicie kilka pytań dotyczyło lektur, których nie zdążyłam przerobić, a pracowałam naprawdę ciężko, bo lista lektur była długa, ok. sto pozycji, nie przerobiłam kilka i niestety miałam pecha/nie byłam zupełnie przygotowana (do wyboru). na szczęście poprawiłam Smile

następny egzamin to był lajcik, prowadziła go pani od ćwiczeń, co nie jest zbyt częste na tym kierunku. był łatwy, bo to była zerówka, którą mieli tylko mishowcy, których to ta pani bardzo lubi, którzy zresztą czesto ratowali zajęcia swoją aktywnością, niestety, a reszty możecie się domyśleć Wink

ostatni zaś był dziwny, bo zapowiadał się na ciężki, mialam z z egzaminatorem zajęcia, na których najlepiej mi nie szło, praca zal poszła mi słabo, poza tym to romantyzm, więc wiadomo Wink

dobrze odpowiadałam, ale egz skończył się szybciutko, w 15 min i w dodatku facet powiedział, że widzi, że jestem dobrze przygotowana, choć tak w ogóle się nie czułam! tu słyszę różne historie, jak to prof wałkuje biednego studenta przez 50 min i jeszcze go oblewa, a tu nic. wiele zależy od egzaminatora, ale jednak jeszcze więcej od samego studenta, jego podejścia.

mnie również rozczarowali studenci polonistyki, nie wszyscy, ale jednak chyba większość znalazła się na tym kierunku przypadkiem, bo nie mieli lepszego pomysłu, takie w każdym razie bardzo często odnoszę wrażenie.

czy nie dlatego mishowcom nierzadko lepiej idzie na polonistyce, bo ma bardziej rozległą wiedzę ogólnohumanistyczną i sami z natury są bardziej wszechstronni, nie ogranicza się do jednej dziedziny? np. czesto w moim przypadku socjologia i fil.polska się uzupełniają, dzięki socjologicznemu podejściu mam bardzie pełny obraz epok, zdarzeń, pewnych procesów i na odwrót.

Staszku, czasem wydaje mi się, że wiedza i umiejętność "sprzedania" jej idą ze sobą w parze, ale też faktycznie wiele zależy od psychiki. jednak mam nadzieję (może jestem zbyt naiwna), że egzaminatorzy potrafią sami właściwie ocenić studenta, odróżnić pasjonata czy solidnie przygotowanego studenta od takiego, kto próbuje wciskać kit.